Elma Yetiştiriciliği
Elma Nasıl Yetiştirilir?
Elma ılıman, özellikle soğuk ılıman iklim meyvesidir. Genellikle dünyada
30°-50° enlemlerde yetişmektedir. Türkiye’de Ege Bölgesi’nde 500 metre .
Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin sıcak ve kurak yerlerindeki 800
metreden daha yukarı yerlerde yetişmektedir. Yüksek ışık yoğunluğu elmada çok
iyi renk oluşumunu sağlar. Elma ağacı düşük sıcaklıkların olduğu sert kışlara
dayanıklıdır. Kış dinlenmesi sırasında odun kısımları -35°C ile –40°C’ a, açmış
çiçekler –2.2°C ile –2.3°C ve küçük meyveler ise –1.1°C ile –2.2°C’a dayanırlar
Elma kış dinlenmesine en fazla ihtiyaç duyan meyve türüdür. Yapılan
denemelerde elmaların soğuklama ihtiyacını karşılayabilmesi için + 7.2°C’nin
altında çeşitlere bağlı olarak 2322-3648 saat kalması gerekir. 0°C!nin altında
ise 1081-2094 saat soğuklamaya ihtiyacı vardır. Yetersiz soğuklama sonucu
çiçeklerin bir kısmı ölür, geriye kalan çiçeklerin açılması da normale göre hem
daha geç, hem de düzensiz olur. Böylece geç açan çiçekler döllenme yetersizliği
nedeni ile dökülür. Soğuklamasını giderememiş elma ağaçlarında yaprak gözleri
sürmez ve ağaç çıplak kalır. Elma yüksek yaz sıcağından da hoşlanmaz. Sıcaklık
40°C’nin üzerine çıktığı zaman büyüme durur, daha yüksek sıcaklıklarda ise
zararlanma görülmeye başlar.
Elma Ağacının Bakımı
Elma üretiminde yüksek bir verim alabilmek için yıllık bakımlarının çok iyi
şekilde yapılması gerekir. Ağaçların bakımıyla ilgili toprağı işleme, sulama,
gübreleme, seyreltme, budama söz konusudur.
Toprak işleme: Bu işlem ile ağaç köklerinin
gelişmesi, topraktaki maddelerin bitki tarafından alımı ve mikroorganizma
faaliyetlerinde hızlanma sağlanır. Özellikle sonbahar aylarında yapılan toprak
işleme ile yabancı otlar temizlenir, bitki köklerinin havalandırılarak suda
erimesi zayıf olan bitki besin maddelerinin ve kök bölgesinde oluşan
karbondioksitin havaya karışması sağlanır, arklarının açılmasını
kolaylaştıracak hazırlık yapılır. Toprak işleme de dikkat edilecek husus, elma
ağacının kökleri yatay geliştiği için köklere zarar vermemek için toprakta
derin sürüm yapılmaması gerekir.
Sulama: Bitkiler için gerekli olan suyun
kök bölgesine verilmesi işlemidir. Bu şekilde su, ağaç kökünde depolanır.
Sulama toprağın nemine ve yaprakların solma durumuna göre genellikle kurak
geçen zamanlarda toprağın durumuna göre yapılmalıdır. Burada dikkat edilmesi
gereken bitkinin ihtiyacı kadar su vermektir. Az su meyvenin gelişimini
yavaşlatarak kalitesini düşürür. Fazla su ise toprakta tuzluluk oranını
arttırır, meyvenin dayanma süresi kısalır.
Gübreleme: Elma ağaçları ürün verdikçe
topraktaki besinler fakirleşir. Bu sebeple her yıl toprak analizi yapılarak
doğru ve dengeli bir gübreleme ile verim artışı sağlanır ve ürün kalitesi
artar.
Seyreltme: Elma ağaçları fazla meyve besleyemez.
Üretimde kalitenin artması için fazla meyvelerin toplanması gerekir. Bu işlem
için doğal meyve dökülmesi beklenir. Eğer ağaçta besleyebileceğinden fazla
meyve kalırsa elle, makasla ya da kimyasal yollarla fazla meyveler temizlenir.
Böylelikle ağacın sağlıklı ve düzenli ürün vermesi hedeflenir.
Budama: Işığın ağaçların iç kısımlarına
girerek yapraklarda besin maddelerinin yapımını sağlamak, ürün gelişimini
hızlandırmak, meyve kalitesini arttırmak ve uzun süre verim sağlamak, hastalık
ve zararlılara karşı mücadele etmek, hasar işlemlerini kolaylaştırmak,
ağaçlarda sağlam ve dengeli bir taç oluşturmak amacıyla dal kesimi, eğme ve
bükme ile ağaçlarda budama yapılmalıdır. Kış dinlenmesi dönemi budama için
uygun zamandır. Ancak kış dönemi şiddetli donlar sona ermeden budama
yapılmamalıdır. Budamada dikim, şekil, ürün ve gençleştirme budamaları olmak
üzere dört farklı işlem uygulanır.
Hasat: Elmanın zamanında hasat edilmesi
çok önemlidir. Geç hasat edilen elma kepeklenirken, erken hasat edilenlerse
çabuk buruşur. Elmanın hasat zamanı meyvenin sertliğine, kabuğunun rengine ve
daldan kopma durumuna göre anlaşılır. Elma ince kabuklu, hassas bir meyve
olduğu için ve en küçük darbe bile meyvenin dayanma gücünü azaltacağından hasat
edilirken deneyimli kişilerce dikkatlice toplanmalıdır.
Yurdumuzda elmanın birçok çeşitleri yetişir, başlıcaları şunlardır:
Amasya Elması. — Misket elması da denir. İnce
kabuklu, kokulu, iri cins sert bir elmadır. Rengi kırmızı, biçimi yuvarlaktır.
Eylülde olgunlaşır, dayanıklıdır, kışa kolayca saklanır.
Ferik Elması. — Sulu, gevrek, dayanıklı bir
elmadır. Biçimi uzunca, rengi sarımtırak pembedir. Eylülde olgunlaşır.
Malatya Elması. — Ağustosta olgunlaşır,
yumuşaktır, çok dayanmaz.
Gelin Elması. — Daha çok Tokat’ ta yetişir.
Yuvarlak, koyu pembedir. Eylül ortalarında olgunlaşır.
Kış Elması. — En çok Sinop dolaylarında
yetişir. Dayanıklı, tatlı bir elmadır. Biçimi uzunca, rengi kırmızımtıraktır.
Ekimde olgunlaşır.
Kırşehir Gök Elması. — Ufak,
mayhoş bir elmadır, rengi morum-turaktır, temmuz sonlarına doğru olgunlaşır.
Gümüşane Elması. — İri, kırmızı bir elmadır.
Sarımtırak pembedir, mayhoşçadır. Temmuz sonlarında olgunlaşır.
Ekşi Elma. — Sivas dolaylarında yetişen cinsi iri,
koyu kırmızıdır; sö-
ğüt elması ise yeşil, sivridir, temmuzda olgunlaşır.
Tavşanbaşı Elması. — İri, sivri bir elmadır.
Rengi sarı üzerine pembe beneklidir. Dayanıklıdır, kışa kolay saklanır.
Elma Nasıl Yetiştirilir?
Elma havası, toprağı nemli yerlerde iyi yetişir. Kökleri yatay olarak
geliştiğinden, derin toprak istemez. Yalnız, toprak iyi su geçirmeli, ya
kireçli-killi, ya da kumlu-killi olmalıdır. Dağ etekleri elmanın en sevdiği
yerlerdir, yüksek yerlerden hoşlanmaz.
Elma ya daldırma, ya da çelikle yetiştirilen ağaçlara aşı yapılarak
üretilir. Dalları sık olduğundan, iç kesiminin güneş alması için iyi bir budama
ister. Bu arada, ağaca ters açılmış bir şemsiye biçimi verilir.
Elma ağacına birçok böcekler, kurtlar dadanır, vaktinde önü alınmazsa büyük
zarar verir. Başlıcaları şunlardır:
Göz Kurdu. — Elmanın çiçeğine, tomurcuklarına
giren bir tırtıldır, çiçekleri, tomurcuklan kurutur.
Sarı Odun Kurdu. — Körpe dallara dadanır, dalların
içine doğru oluklar açar.
Ağ Tırtılı. — Dalların ucundaki yapraklara ağ
örer, bu yüzden yapraklar kıvrılır, trıtıl sonra bunları yer.
Elma Kurdu. — Tırtılken çiçeğe girer, sonra
meyvanın içinde kalır, çekirdekleri yer, meyvayı kurutur.